We don’t need no Education, we hebben geen onderwijs nodig voor onze economische groei …..

Dat de ‘uitkomsten’ van het onderwijs niet aansluiten op het verwachtingspatroon van het bedrijfsleven lijkt nu, door de crisis, een dominant én ‘nieuw’ thema te zijn maar dat is het dus niet….. Al in 1883 merkte de burgemeester van Chicago op: “The college system certainly does not train our youth in habits of useful industry. On the contrary, college education is conducted with a view to imparting a knowledge of dead languages and the higher mathematics to the pupils, which is all well enough for the wealthy and leisure classes, but is not best suited for bread-winners.” Mooi al die opleidingen maar voor je werk kun je er niets mee…..

Bron: NYTimes.com 1883

Hoe toepasselijk nu (nog steeds): er is een dramatisch tekort aan technisch talent & het onderwijs krijgt (opnieuw) de schuld: “zij hebben onvoldoende geanticipeerd op de ontwikkelingen die te verwachten zijn!” aldus veel werkgevers. Onderwijs als noodzakelijk voor de economische vooruitgang van een land!

Maar als het zo is dat het onderwijs steeds achterop- of achternaloopt (nb; waarvoor ‘iets’ te zeggen is als je in je onderwijssysteem ervaringen wil meenemen…..), is (goed) onderwijs dan nodig om een land economisch gezien voorop te laten lopen?

In 1997 publiceerde WereldBank econoom Lant Pritchett zijn artikel Divergence, Big Time, met daarin de resultaten van zijn onderzoek naar de economische ontwikkeling van zowel rijke als arme landen: “After analyzing data from developing and rich countries from 1960 to 1987 Pritchett found that wealth and economic growth actually precede education.”  Inderdaad: economische voorspoed gaat vooraf aan de kwaliteit van onderwijs; ‘ervaringsleer’.

In zijn boek 23 Things They Don’t Tell You about Capitalism bevestigt econoom Ha-Joon Chang wat Pritchett al aantoonde: onderwijs heeft nauwelijks directe invloed op de ontwikkeling van een land. “Education is not useless of course. It’s just not as important for increasing economic productivity as we believe. (….) Information learned in school has little impact on worker productivity, even in jobs where the application of a degree is obvious, specialized knowledge is usually irrelevant.” Veel (potentiële) werkgevers zullen het eens zijn met Chang.

OK, maar als (de kwaliteit van) het onderwijs geen noodzaak vormt voor de economisch ontwikkeling van landen, van bedrijven, wat doen we dan? Hoe krijgen we dan de beschikking over de meest talentvolle mannen & vrouwen om onze ambities te realiseren?

Chang: “What distinguishes the rich countries from the poorer ones is how well their citizens are organized into collective entities with high productivity – be the giant firms such as Boeing or VW or the smaller world-class firms of Switzerland and Italy. Development of such firms needs to be supported by a range of institutions that encourage investment and risk-taking – a trade regime that protects and nurtures firms in ‘infant industries’, a financial system that provides ‘patient capital’ necessary for long-term productivity, enhancing investments, institutions that provide second chances for both the capitalists and for the workers, public subsidies and regulation regarding R&D and training and so on.”

Kortom het kernwoord is hier investeren, (hier) meer specifiek: gericht investeren in de talentvolle mannen & vrouwen binnen je organisatie zodat diezelfde organisatie een hoge productiviteit weet te realiseren! & Inderdaad, in dat geval hoef je niet wachten op het onderwijs…….  😉

Bron: We don’t need no education.

Maar er is een uitzondering: “We kunnen niet tevreden zijn zo lang als er nog miljoenen kinderen zijn die geen onderwijs ontvangen.” Nelson Mandela.

Inderdaad……

300113

Overigens, in zijn jongste boek Anti-Fragile haalt Nassim Nicholas Taleb Pritchett c.s. ook aan. In het hoofdstuk ‘When two things are not the same thing’ vraagt hij zich af: is t

Education => Wealth and Economic Growth

of

Wealth and Economic Growth => Education?

Bewijslast laat zien dat het (toch) het laatste is……

Ook vandaag een bericht over de bijdrage die Wharton professoren Peter Cappelli & Katherine Klein leverde aan het recente World Economic Forum in DAVOS. Capelli: “Many employers complain they can’t fill their vacancies, while millions of young people don’t find a job. But it’s not the fault of the so-called skills gap. It is the task of company managers to train young people and get rid of the gap.”

De tip van Capelli & Klein aan (potentieel) werkgevers is:  “Be optimistic, and invest more in hiring and training young people, instead of complaining about their lack of skills.”

Bron: Penn profs deliver messages at Davos conference on jobs and growth.