Investeren in Medewerkers, wie is hiervoor Verantwoordelijk?

RABO-topvrouwen Barbara Baarsma en Janine Vos willen dat werknemers meer geprikkeld worden om in zichzelf te investeren. CNV reageert daarop met de opmerking dat investeren in werknemers vooral een verantwoordelijkheid is van werkgevers. Meldt Het Financieele Dagblad deze week.

De aanleiding voor dit meningsverschil zijn de berichten:

• Sinds de economische crisis in 2008 zijn ruim 50.000 banen in de financiële sector verloren gegaan;
• Tot 2020 gaan er nog eens 25.000 banen verloren in deze sector;
• Momenteel vindt slechts 38 procent van de werklozen uit de financiële dienstverlening binnen een jaar werk.

Bron: Nieuwsuur 250117.

In 2015 gaf RABObank € 79 miljoen uit aan opleiding en training, per FTE was dit € 1.734,- Bron: Jaarverslag 2015 Rabo organisatie. Een financieel mooie investering, toch blijkt het geen garantie te zijn op werk. Niet voor de medewerkers in dienst van RABO, ook niet voor degenen die, al dan niet met een ‘mooie’ regeling, zijn vertrokken maar zichzelf nog volop bevinden in het werkzame leven…….. Het blijken niet strategische losse flodders te zijn geweest, deze opleidingen.

Ook gisteren verschijnt bij Singularity Hub het bericht dat

“The future’s manufacturing powerhouses will be those countries in which the robot revolution takes root earliest and moves swiftest.”

Bron: Who Has the Manufacturing Edge? May Countries With the Best Robots Win.

Intussen meldt de Boston Consulting Group

‘Because they know how to speak, read text, and absorb and retain encyclopedic knowledge, machines can interact with people intuitively and naturally on a wide range of topics at considerable depth.’

Bron: Competing in the Age of Artificial Intelligence.

De competitie van Robotica en AI dat zijn wij: de medewerkers. Overigens: dit geldt ook voor de managers. Was je kans na ontslag op een volgende baan al gering, die kans lijkt er alleen maar kleiner op te worden.

Tot de tijd dat we in volledige competitie zijn met robot c.s., hebben we nog ‘een paar’ openstaande vacatures UWV: aantal vacatures stijgt tot bijna 1 miljoen

In sommige sectoren is er sprake van krapte. Zo zijn vacatures in de ICT en techniek soms moeilijk te vervullen.

1 miljoen vacatures en 62% werklozen uit de financiële sector wacht langer dan een jaar op een baan; mismatch noemen we dat.

Het is gewoon misselijkmakend.

Aldus Wim Slangen, tot zijn ontslag 35 jaar werkzaam in de financiële sector, in Nieuwsuur. ‘Misselijkmakend’…

Baarsma & Vos i.c. CNV roepen een interessante vraag op:

Investeren in Medewerkers, investeren in hun toekomst, wie is er hiervoor eigenlijk verantwoordelijk?

In zo’n situatie hanteer ik 2 begrippen nl. ‘employment‘ of werkgelegenheid resp. ‘employability‘ of inzetbaarheid.

Een werkgever kan, gedurende de arbeidsovereenkomst, verantwoordelijk worden gehouden voor werkgelegenheid. Een werkgever kan in die periode een bijdrage leveren aan de inzetbaarheid van de medewerkers. Die continue inzetbaarheid kan vervolgens op z’n minst handig zijn bij het realiseren van de (strategische) doelstellingen van de organisatie. Strategische doelstellingen waartoe ook een afname van het aantal medewerkers kan behoren. Sterker nog: met het oog op disruptieve ontwikkelingen is de kans groot dat werkgelegenheid in verschillende bedrijfstakken afneemt; zie hiervoor.

Wat is dan ‘strategisch’: een, al dan niet riante, ontslagvergoeding meegeven met een gering perspectief op arbeid of er tijdig(!) voor zorgen dat die middelen worden gebruikt om de t.z.t. oud medewerker kansen te bieden in de arbeidsmarkt? Mijn voorkeur heeft het laatste, noem het Strategisch H(R)RM.

Aan die inzetbaarheid van de oud medewerkers zit nog een kant: continue inzetbaar zijn & blijven. Dit is ook een verantwoordelijkheid van de individuele medewerker. Niet willen resp. niet kunnen, kunnen funest zijn voor die toekomstige inzetbaarheid buiten de verantwoordelijkheid van de (oud-)werkgever.

Aan een dialoog over de inzetbaarheid van oud medewerkers, na de Bank richting ICT bijv., lijkt het RABO en CNV te hebben ontbroken; jammer.

Het zal zo’n 15 jaar geleden zijn dat we ‘Investors in People’ introduceerden binnen de RABO organisatie. RABO CAPABEL begon aan het project, RABObank Bergeijk maakte het project af en werd op enig moment een ‘Zilveren Investor in People’.

Hadden voor de RABObank, beter nog voor de oud medewerkers van RABO, (veel) problemen van nu voorkomen kunnen worden als de IiP-filosofie op dat moment breder in de organisatie was geïmplementeerd en men zich daaraan had gecommitteerd? Daaraan twijfel ik geen moment om het eenvoudige feit dat verschillende ervaringen in meer dan 25 jr. deze mening bevestigen.

Voor de financiële sector kan het dan misschien te laat zijn, dat hoeft het voor jouw sector niet te zijn: Investors in People een Introductie.