Crisis in Onderwijs wordt uitdaging voor Werkgevers.

Zijn we deze week net bekomen van de schrik die de Onderwijsinspectie ons brengt over de kwaliteit van het HBO onderwijs, komt de TU/e gisteren met de mededeling dat het in Eindhoven (nb; nog wel de regio met de veelgeroemde High Tech Campus!) met het Universitair onderwijs ook niet goed gaat. Het positieve optreden van whizzkid Erik van den Boom (nb; het talent dat Einstein uitdaagt) gisteravond in DWDD doet hier niets aan af.

Gezien de snelheid waarmee de berichten over de belabberde kwaliteit c.q. ‘de stand van zaken’ van het NL. onderwijs elkaar overtreffen, lijkt dit op het topje van de bekende ijsberg.

Dit is ons niet ‘zo maar’ overkomen. Was er ‘ooit’ het plan (2000) dat ons land in 2010 tot de landen zou behoren die het hoogst scoren als Kenniseconomie binnen de OESO/OECD landen, al snel na 2000 werd duidelijk dat dit doel een utopie zou zijn. Noem het een enthousiaste verpreking door toenmalig premier Wim Kok. Zelfs het Actieplan dat v/m Minister Ronald Plasterk hierover op 18/09/2007 nog schreef aan de Tweede Kwamer ‘Het Nederlands Onderwijs is doelmatig maar kan beter.’ heeft hierin geen verandering meer kunnen brengen.

Alexander Rinnooy Kan c.s. probeerden ook nog om met hun Kennis Investerings Agenda een positieve impuls te geven aan Neerlands Kenniseconomie. De kennis-brandbrief die de CEO’s van SHELL, PHILIPS, UNILEVER en AKZO in 2007 stuurden aan de toenmalige Regering & de noodkreet die ondernemer Victor Muller vervolgens deed in februari 2008 om “als idioten te gaan investeren in kennis” waren allemaal aan dovemansoren gericht. Het verbaast dan ook niet dat vervolgens in 2009 het rapport dat INSEAD publiceerde met de titel “Who Cares? Who Dares? Providing the Skills for an Innovative and Sustainable Europe?” volledig aan de aandacht van de beleidsmakers in het Onderwijs is ontsnapt. Zie hier & nu het resultaat.

In een land dat niet beschikt over grondstoffen, waarvan het landbouwareaal niet voldoende is om aan de eigen behoefte te voorzien, is dienstverlening gebaseerd op kennis een essentiële bron van inkomsten c.q. voedingsbodem van de economie (nb; willen we niet afzakken tot het niveau van een doorvoerland….).

Kent de Verenigde Staten het National Education Technology Plan & kent Groot Brittannië het World Class Skills program (nb; waarin het IiP-Model een cruciale rol speelt), wij kennen zo’n Strategisch Kennis Plan niet. (NB; ‘Leven Lang Leren’ is een ‘mooi’ initiatief maar geen Plan, zeker niet 1 dat zich kan meten met de voorbeelden).

Ik blijf positief: het is nog niet te laat maar dat de druk op de kennismarkt toeneemt dat blijkt alleen al als we zien dat ook de vraag naar kennis, naar talent vanuit de opkomende economieën in versnelde vorm toeneemt. Anders dan de verantwoordelijkheid voor de Overheid (nb; alleen al door het vertragende besluitvormingsproces duurt dit te lang) zal kennis & kennisontwikkeling meer & meer de verantwoordelijkheid worden voor werkgevers…..

Weet: kennis & kennisontwikkeling kan voor jouw organisatie, nog steeds! Hoewel dit meer is dan ‘opleiden’, veel meer. Je dient er een Investor in People voor te zijn c.q. te worden.